เวลาที่ผ่านมามันทำให้วัยของผมเจริญขึ้นตามลำดับกาลเวลาพัดพาเอาประสบการณ์ชีวิตเข้ามามากมายพร้อมทั้งมันพัดพาเอาหลายสิ่งสูญหายไปในความทรงจำแม้ว่าผมจะสามารถเรียนรู้หลายสิ่งจากกาลเวลาแต่ก็มีบางอย่างที่กาลเวลาไม่ตอบผมจนบัดนี้ผมก็ยังค้นหาและรอคอยคำตอบให้กับตัวเองว่าผมเป็นใครและต้องการอะไรอยากขอบคุณธรรมชาติที่มอบหน้าตาคมคายให้กับผมอยากขอบคุณสังคมที่อบรมให้มีแต่สิ่งที่ดีอยากขอบคุณจิตสำนึกที่ทำให้ผมแยกได้ว่าสิ่งไหนควรสิ่งไหนไม่ควรมันน่าจะเพียงพอกับองค์ประกอบที่จะได้รับสำหรับผู้ชายคนหนึ่งเพราะนั่นทำให้ผมเป็นที่รักของเพื่อนฝูงเป็นที่ยอมรับของคนรอบข้างและเป็นที่สนใจของเพื่อนต่างเพศก็น่าจะเพียงพอสำหรับวัย25ปีที่ยังคงครองความโสดไว้แต่ก็ไม่เป็นเช่นนั้นเมื่อมันไม่ลงตัวไม่มีอะไรลงตัวเลยในความเป็นผม’’ผมรักผู้หญิงไม่ได้’’ไม่ใช่สิ่งที่ผมอยากเป็นแต่เป็นสิ่งที่ผมต้องเป็นมันทรมานพอดูกับการที่มีผู้หญิงดีๆผ่านเข้ามาในชีวิตแล้วจำต้องปล่อยให้ผ่านเลยไปคนแล้วคนเล่าอยากรักอยากได้เธอเป็นของผมหากแต่ในส่วนลึกของความรู้สึกนั้นมันต่อต้านไม่ยอมรับ’’ผมเป็นเกย์หรือ…ผมรักผู้ชายด้วยกันหรือ’’เป็นคำถามที่ไม่กล้าถามตัวเองกลัวการที่จะได้รับคำตอบว่า
ใช่…ปล่อยคำถามให้ค้างคาไว้…เป็นการง่ายในวันวัยแห่งการเรียนรู้ที่จะกลบความรู้สึกด้วยกีฬา
กิจกรรม และตำรา….แต่เวลาล่วงเลยมาถึงวันนี้วันและวัยแห่งการทำงานวันนี้มีเพียงความรับผิดชอบหน้าที่เมื่อเลิกงานกลับพบแต่ความว่างปล่าวต้องหันหน้าเผชิญกับความเหงาอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ในบางครั้งลูกผู้ชายที่ไม่เคยหลั่งน้ำตาให้กับความเจ็บปวดความยากลำบากกลับต้องเสียน้ำตาอย่างง่ายๆให้กับความเหงา..เคยเงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้าเพื่อถามว่าทำไมจึงโยนความรู้สึกอย่างนี้มาให้ผมเงียบ…ไม่มีคำตอบจากฟ้าอาจเป็นเพราะอยู่นอกเหนือจากลิขิตของฟ้าฟ้าจึงไม่ยอมรับผิดชอบอะไรในตัวผมเลย…อยากหันหน้าสู่ความเป็นจริงยอมรับในสิ่งที่ตนเป็นรับรู้สิ่งที่เรียกร้องอยู่ในใจแต่จากประสบการณ์เคยได้อ่านจดหมายนับร้อยนับพันฉบับที่ถูกส่งไปถึงผู้สัดทัดกรณีและนำลงไปในนิตยสารต่างๆออกมาในทิศทางเดียวกันถึง80%กล่าวคือทางเส้นนี้มันผูกพันธ์คนสองคนไว้ด้วย sex วัฏจักรของเขาคือการรู้จักกันความสนิทสนม sex ความเบื่อ
การจากกันความต้องการการประกาศหาคนใหม่ทำให้ต้องยืนดูอยู่เฉยๆไม่กล้าพอที่จะก้าวลงมายืนแล้วเดินบนเส้นทางนั้น
จิตสำนึกรับไม่ไหว…สิ่งที่ใจเรียกร้องคือความจริงจังในการตัดสินใจที่จะค้นหาความรักที่อยู่บนพื้นฐานของความเข้าใจความอาทรความผูกพัน
ที่อยู่เหนือความหวาดระแวงเหนือเงื่อนไขใดๆถ้าเป็นไปได้ถึงแม้มันจะเป็นความรักที่เหนือลิขิตของฟ้าแต่มันคงสวยงามไม่แพ้กันจริงอยู่เหมือนกันที่ในความรักต้องมมี
sexเป็นสิ่งหล่อเลี้ยงแต่นั่นย่อมไม่ใช่สิ่งที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของความผูกพันจนบัดนี้เวลานี้ผมก็ยังนั่งมองทางสายนี้อยู่ใกล้ๆเศร้าใจกับคนที่ผิดหวังเสียใจกับคนที่ร้องไห้กำลังใจกับคนที่สมหวังภาวนาขอให้เขาสมหวังตลอดไปถ้าทำได้อยากร้องบอกทุกคนบนเส้นทางสายนี้ว่าถ้ากล้าพอที่จะเดินเส้นทางสายนี้ก็จงกล้าพอที่จะเอาความรักความจริงใจมามอบไว้ให้กันด้วยเถิดสำหรับผมวันนี้ก็คงจะเป็นเพียงคนข้างทางรอคอยสักวันที่มั่นใจกว่านี้กล้ากว่านี้คงจะกล้าก้าวลงไปอีกนานเท่าไหร่คงตอบไม่ได้พยากรณ์ไม่ได้เพราะนี่คือชีวิตที่เหนือลิขิตของฟ้าถึงกระนั้นก็กล้าพอที่จะรับความจริงข้อหนึ่งว่าผมเป็นผู้ชายคนหนึ่งที่รักในความหนักแน่นแข็งแกร่งของผู้ชายด้วยกันของกล่าวว่าสวัสดีครับทุกคน….
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น