วันจันทร์ที่ 27 ตุลาคม พ.ศ. 2557
คืนที่ฝังใจ
ผมเป็นเด็กวัดแห่งหนึ่งซึ่งอยู่ในจังหวัดเชียงใหม่ผมเป็นคนจังหวัดลำพูนด้วยเหตุที่ผมต้องมาอยู่วัดนี้เพราะผมต้องมาเรียนต่อที่มีชื่อเสียงแห่งหนึ่งในจังหวัดเชียงใหม่แผนกพาณิชยการผมอาศัยอยู่กับหลวงพ่อและช่วยทำงานวัดบ้าง
มีวันหนึ่งที่หลวงพ่อบอกกับผมว่า’’จะมีนักเรียนมาพักที่วัดเราเอ็งต้องจัดที่พักให้พวกเขานะ’’ผมจึงถามหลวงพ่อว่า’’มาจากไหนครับ’’หลวงพ่อตอบว่า’’มาจากชลบุรี
ซึ่งมีนักเรียนสาธารณสุขมาประมาณสี่สิบกว่าคน’’หลวงพ่อให้ผมจัดที่สำหรับพวกเขาที่ศาลาบำรุงบุญแล้ววันรุ่งขึ้นคณะนักเรียนที่มาพักกว่าสี่สิบกว่าคนก็มาถึงที่วัดประมาณตีห้าของเช้าวันเสาร์
แล้ววันนั้นผมต้องไปเรียนตอนเช้าเพราะผมเป็นนักเรียนภาคบ่ายจึงต้องไปเรียนวันเสาร์คาบเช้าด้วย
พอตอนเย็นหลังจากกลับจากเรียนแล้วผมก็กวาดตามบริเวณวัด
และตอนนั้นผมกำลังกวาดใบลำไยอยู่ตรงหน้าศาลาพอดี
พวกเขาที่มาพักก็กลับจากการไปเที่ยวมาพวกเขาลงจากรถผมก็ไม่รู้จะทำอย่างไรได้แต่ยืนดูพวกเขา
รู้สึกเขินแล้วก็กวาดต่อไปจนเสร็จเมื่อเสร็จจากการทำภารกิจประจำวันของผมแล้ว
ผมก็เดินเล่นอยู่ในวัดวันนั้นผมใส่กางเกงสีขาวขาสั้นมาก
ในตอนนั้นผมรู้สึกว่าตัวเองมี แววตาคู่หนึ่งซึ่งแฝงความหวานซึ้งจ้องมองผมอยู่แม้จะมองผ่านแว่นออกมาก็ตามแต่ก็เห็นชัดมากจากผู้ชายคนหนึ่งสูงประมาณ
ร้อยหกสิบจมูกโด่งริมฝีปากบางสีชมพูอ่อนดวงตาทั้งคู่หวานคม ผิวขาว
จัดได้ว่าเป็นคนที่รูปหล่อมาก เขาจ้องมองผมจนผมรู้สึกแปลกใจมากตอนนั้นใกล้ค่ำแล้วผมจึงเดินไปเปิดไฟที่เสาไฟหน้าวัดแล้วผมก็กลับเข้าวัด
เมื่อผมเดินเข้ามาก็เห็นเขายืนคุยกับเพื่อนๆเค้าสามคนเมื่อเขาเห็นผมเดินเข้าวัดมา
ตอนแรกผมก็ไม่รู้ว่าเขาเดินตามมาเพื่อจะพูดคุยด้วยผมนึกว่าเขาเดินมาที่รถผมก็เดินไปเรื่อยๆ
เพื่อจะขึ้นกุฏิหลวงพ่อ ผมก็เดินไปด้วยหันมามองเขาด้วยเมื่อผมเดินมาที่รถผมก็ไม่เห็นเขาขึ้นรถเขาก็เดินผ่านประตูหน้ารถและประตูหลังรถมา
ผมก็เดินไปด้วยหันไปมองด้วยเขาก็มองผมด้วย
ผมรู้สึกตัวว่าเขากำลังจะตามมาพูดคุยกับผมแต่ผมก็ไม่หยุดแล้วผมก็เดินไปนั่งที่ม้าหินอ่อนใต้ต้นมะพร้าวหน้ากุฏิ
เขาเมื่อเห็นผมไปนั่งที่นั้นเขาก็คงไม่กล้าเขามาทำความรู้จักกับผม
เลยเดินกลับศาลาซึ่งเป็นที่พักที่ผมจัดสำหรับพวกเขา
เมื่อผมเดินไปเขาก็เดินขึ้นไปบนกุฏิ
แล้วผมก็กลับมาอีกครั้งหนึ่งเขาคนนั้นก็เข้ามาคุยกับผม
คือพวกเขาจะไปเที่ยวไนท์บาร์ซ่าร์กันและไม่มีใครเฝ้าของ เขาก็มาขอกุญแจจากผมเค้าพูดว่า’’พี่ฮะ
พี่พอจะมีกุญแจไหมพวกผมจะไปเที่ยวไนท์บาร์ซ่าร์กันที่ประตูไม่มีกุญแจปิดที่พอจะหามาปิดหน่อยนะฮะ’’
ผมก็ตอบเขาว่า’’มีฮะเดี๋ยวพี่จะเอาไปปิดให้ถ้ากลับจากเที่ยวมาให้เรียกพี่นะพี่นอนอยู่ที่ห้องมุมศาลานั้นแหละ’’ห้องนอนของผมอยู่ที่มุมศาลาออกมาจากด้านนอก
และด้านในเป็นที่พักของพวกเขา เขาชวนผมไปเที่ยวด้วย ผมปฏิเสธว่า ‘’พี่ยังไม่ได้อาบน้ำ
ยังไม่ได้ทานข้าวขอให้เที่ยวให้สนุกและเที่ยวเผื่อบ้างนะ’’ในขณะนั้นเขาสบตากับผม
ดวงตาคู่นั้นที่ประกายด้วยความหวานซึ้งและเขาก็ยิ้มให้ผมรู้สึกร้อนๆหนาวๆวูบวาบไปหมดทั้งตัว
ในขณะที่รถก็กำลังจะออกพอดีเขาก็วิ่งขึ้นรถ……..แล้วพวกเขาก็กลับมาแต่เขาคนนั้นยังไม่กลับมาผมก็มาเปิดประตูศาลาให้และยืนคุยกับพวกเพื่อนๆเขาอยู่
แล้วเขาคนนั้นก็กลับมาเมื่อเขาเห็นผมยืนคุยกับเพื่อนๆของเขาอยู่เขาก็ตรงเข้ามาหาผมและถามว่า’’ยังไม่นอนอีกหรือ’’ผมตอบว่า’’ยัง…ยังไม่ง่วง’’
ตอนนั้นผมรู้สึกว่าตนเองชอบเขาเข้าแล้วซิเพราะเขาเป็นผู้ชายที่น่ารักมากผมบอกกับตัวเองไม่ถูกว่าตัวเองเป็นผู้ชายทำไมจึงมาชอบผู้ขายด้วยกันและผมก็ชวนเขานอนด้วย''คืนนี้นอนกับพี่นะ
พี่นอนคนเดียว’’เขาตอบว่า’’ฮะผมจะนอนด้วย’’ผมก็ชวนเขาและเพื่อนของเขาห้าคนเข้าไปคุยในห้องนอนของผมผมคุยกับเพื่อนๆเขาสนุกมากจนประมาณห้าทุ่มพวกเพื่อนๆของเขาก็ไปนอนเหลือแต่ผมกับเขาสองคนเท่านั้นที่อยู่ด้วยกันภายในห้องที่ทุกคืนเคยเงียบเหงาและเดียวดายแต่คืนนี้มีเขาอยู่ด้วย
เขาบอกผมว่า’’เขาง่วงนอนแล้วละ’’ผมจึงกางมุ้งให้เขานอนผมปิดประตูห้องปิดไฟแล้วผมก็มุดมุ้งขึ้นไปนอนบนเตียงขณะที่ผมขึ้นไปนอนนั้นเขาทำเป็นหลับแล้วเมื่อผมเอนกายลงนอนเขาก็ลืมตาขึ้นมามองผมผมเห็นหน้าเขาชัดมากจากแสงไฟสลัวหน้าศาลาหน้าห้องนอนของผม
ผมก็คุยกับเขาว่า’’ขอโทษนะคุยกันมานานแล้วยังไม่รู้จักชื่อเลย’’เขาตอบว่าอนุรักษ์ชื่อเล่นแว่นฮะพี่ล่ะ’’ ผมตอบว่า’’เกษมชื่อเล่นเกษม’’ขณะที่ผมรู้สึกว่าอบอุ่นมากที่มีเขานอนด้วยเพราะผมอยู่ที่วัดคนเดียวและนอนที่ห้องมุมศาลาคนเดียวซึ่งห่างจากกุฏิประมาณหนึ่งร้อยเมตรเวลากลางคืนเงียบมากจนน่ากลัวความเงียบสงัดทำให้ผมเหงามากแต่คืนนั้นผมมีเขานอนข้างๆทำให้ผมรู้สึกอบอุ่นมากผมจับมือเขาและบีบเบาๆแล้วเอามือเขามาวางงที่ซอกคอ
เขาจ้องหน้าผมและยิ้มหวานให้ผมผมก็ยิ้มตอบตอนนั้นผมรู้สึกตื่นเต้นมากเหงื่อออกตามฝ่ามือ
ผมแกล้วถามว่า’’เป็นไรไม่รู้เหงื่อออกเต็มฝ่ามือเลย’’เขาตอบไปว่า’’คงจะตื่นเต้นมากไปมั่ง’’
ผมไม่ตอบและลูบไล้ไปตามใบหูผมและยิ้มผมก็ยิ้มตอบอีกผมจึงจับจมูกเขาดึงเล่น
เขาก็ขยับตัวมาชิดกับผมเขาใช้แขนโอบกอดผมไว้แน่น
เอาปากแนบลงบนปากของผมจากนั้นผมและเขาต่างดูดดื่มความสุขจากกันและกันและกัดลิ้นตวัดพันกันไปๆมาๆขณะนั้นผมรู้สึกว่าตนเองหมดเรี่ยวหมดแรงตัวเบาๆหวิวๆร้อนๆหนาวๆวูบวาบล่องลอยไปกับความฝันที่ไม่มีที่สิ้นสุดผมลูบไล้ตามตัวของเขาเลื่อนต่ำลงมาเรื่อยๆจนถึงจุดหมายปลายทางมือของผมก็หยุดนิ่งที่ท่อนเอ็นอันแข็งแกร่งแต่นุ่มนวลทั้งใหญ่และยาวอยู่ในกางเกงวอร์ม
สีน้ำเงิน จากนั้นกางเกงก็หลุดมาที่ปลายเท้าของเขาผมเห็นท่อนเอ็นเขาชัดมากจากแสงสลัวนอกห้องที่ผ่านหน้าต่างเข้ามาตั้งอยู่ป่าหญ้ายุ่งๆท่อนเอ็นขาวนวลตรงปลายสีชมพูอ่อน
ต่อจากนั้นเขาก็กระแทกท่อนเอ็นของเขาเข้าไปในปากของผมลิ้นสัมผัสกับท่อนเอ็นของจมูกมุดเข้าไปในป่ายุ่งๆสัมผัสกลิ่นของความเป็นผู้ชายลิ้นสัมผัสรสชาติของท่อนเอ็นเขาบิดตัวไปมาและครางออกมาด้วยเสียงเบาๆแต่ก็ได้ยินชัดมาก
ผมคิดว่าเพื่อนๆเขาคงจะได้ยินแน่ เขาถามผมว่า’’เคยทำข้างหลังบ้างหรือปล่าว’’แต่ผมไม่ตอบเขาจึงบอกผมว่า’’ลองหน่อยนะ’’ผมไม่ตอบอีกเขาจึงจับเอวผมจัดการท่อนเอ็นเขาเข้าไปทางประตูหลังของ
ผมเมื่อท่อนเอ็นเข้าไปตอนแรกๆผมทั้งเจ็บทั้งแสบแต่เมื่อมันเข้าไปหมดทั้งลำความเจ็บก็กลับกลายมาเป็นความสุข
คืนนั้นผมและเขาได้มอบความสุขให้กันและกันตามความต้องการของหัวใจครั้งแล้วครั้งเล่า
จนผมและเขาต่างอ่อนเพลียไปตามๆกัน
ในคืนนั้นผมและเขานอนกอดกันและนอนคุยกันเขาถามผมว่า’’ทำไมนายจึงชวนเรานอนด้วยล่ะ’’ผมตอบว่า’’ก็เราเห็นนายก็ชอบนายรู้สึกว่านายถูกชะตากับเรา’’แล้วผมถามว่า’’นายล่ะเราชวนนอนด้วยทำไมนายจึงนอนกับเราล่ะ’’เขาตอบว่า’’เราก็ชอบนายตั้งแต่เราเห็นนายเดินกระตุ้งกระติ้งเหมือนผู้หญิงเรามองนายและเดินตามไม่รู้หรือ’’ในคืนนั้นผมกับเขาคุยกันจนต่างคนต่างหลับไปเมื่อไรก็ไม่รู้ตัว
ผมตื่นขึ้นมาในกลางดึกในขณะที่อยู่ในอ้อมกอดของเขาอยู่แต่เขากำลังหลับอย่างมีความสุขแต่ผมกลับอดนึกถึงถ้าถึงตีห้าเขาก็จะจากผมไปแล้ว
จึงทำให้ผมนอนไม่หลับผมได้แต่นอนจ้องหน้าเขาอยู่จนกระทั่งถึงตีห้า
อาจารย์ของพวกเขาก็ปลุกให้พวกเขาตื่นเพื่อจะเตรียมตัวเดินทางต่อไป
ผมจึงปลุกให้เขาตื่นเขากอดผมแน่นและจูบแก้มผมเบาๆเอามือลูบหัวผมแล้วบอกว่า’’ถ้ามีเวลาเราจะขึ้นมาหานายอีก’’ผมก็ไม่ได้ถามอะไรเขาอีกเพราะตอนนั้นผมรู้สึกตัวเองว่าตัวเองกำลังจะถูกทอดทิ้ง
ความรู้สึกอ้างว้างกำลังจะเข้ามาแทนที่ความสุขที่ผ่านมาเมื่อตอนกลางคืนนั้นและก่อนที่เขาจะจากผมไปเขากอดและจูบและพูดว่า’’สงกรานต์นี้จะขึ้นมาหานายนายต้องพาเราไปเที่ยวสงกรานต์นะ’’ขณะที่รถกำลังจะนำตัวเขาจากผมไปนั้นน้ำตาผมไหลออกมาอย่างไม่รู้สึกตัวผมก็ยังหาคำตอบให้กับตัวเองไม่ได้ว่าตัวเองทำไมจึงอ่อนแออย่างนี้หัวใจหดหู่เหมือนกับจะหลุดลอยไปตามรถคันนั้นไปและตั้งแต่วันนั้นผมก็ไม่ได้ข่าวคราวของเขาคนที่ชื่อว่า’’แว่น’’อีกเลยแต่ผมก็ยังไม่อาจจะลืมคืนที่เขาและผมได้มอบความสุขให้กันและกันและผมก็ได้แต่รอ…และรอวันที่เขาคนนั้นจะกลับมา[T_T]
สมัครสมาชิก:
ส่งความคิดเห็น (Atom)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น