วันจันทร์ที่ 27 ตุลาคม พ.ศ. 2557
อดีตรักบุญบั้งไฟ
ตอนผมได้ไปเที่ยวงานบุญบั้งไฟที่บ้านเพื่อน
ตอนตกเย็นผมกับเพื่อนก็พากันออกไปเดินเล่น ผ่านกลุ่มวัยรุ่นที่กินเหล้ากันอยู่4-5คน
ผมหันกลับไปดูก็เห็นวัยรุ่นคนหนึ่งยิ้มให้ผมก็ยิ้มตอบ เขาคนนั้นก็เดินตามมาขวนผมกับเพื่อนให้ไปกินเหล้าด้วยทีแรกผมก็ลังเล
แต่ดูท่าทางเขาก็คิดว่าเป็นคนดีแถมยังหล่อมากด้วย หุ่นเทห์เป็นแมนจมูกโด่ง
เหมือนเป็นลูกครึ่ง ผิดขาว ผมก็เลยตกลงไปกินเหล้ากับเขาพักหนึ่ง
จากนั้นก็ขอตัวไปดูแห่บุญบั้งไฟกับเพื่อน พอลุกเดินไปได้หน่อยเขาก็พูดตามหลังว่า’’คืนนี้เจอกันนะ’’ผมได้ยินก็นึกโอเค
แต่ก็ยังเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง ตกกลางคืนผมกับเพื่อนก็ไปเที่ยวอีก
เพราะที่งานมีดนตรี เมื่อเดินผ่านมาถึงที่ตอนกลางวัน แต่มองไม่เห็นเขาคนนั้น
ในใจไม่ได้อยากไปเที่ยวงานหรอก แต่อยากมาตามที่เขานัดมากกว่า เมื่อไม่พบก็คิดว่าโดนเขาหลอก
เลยหมดกำลังใจคิดจะกลับบ้าน กำลังหันหลังจะกลับก็ได้ยินเสียงเรียกหันไปมองแทบไม่เชื่อเลยว่าจะเป็นเขาเขาใส่เสื้อกล้ามนุ่งขาสั้น
มาด้วยกันกับเพื่อนคนหนึ่งด้วยเช่นกัน เขารีบวิ่งเขามาหาถามว่าจะไปไหน ไปด้วยคนสิ
ผมตอบว่า ตามใจ แล้วเราก็เดินไปด้วยกันคุยกันไปตลอดทางประมาณครึ่งทางเห็นจะได้
เพื่อนของเขาเดินล่วงหน้าไปก่อนกับเพื่อนของผมทิ้งระยะห่างกันมาก
ทางที่เราเดินไปเป็นทุ่งนามีกระท่อมอยู่หลังหนึ่งพอเข้าใกล้กระท่อม
เขาดึงมือผมไปในนั้นแล้วกอดผมจับมือผมไปกุมเป้ากางเกงซึ่งตอนนั้นมังกรตาเดียวของเขากำลังผงาดง้ำ
ผมตกใจมากที่มันทั้งใหญ่และยาวเขาจูบปากผมและไซ้ไปตามซอกคออารมณ์ของผมเริ่มกระเจิดกระเจิงร้อนผ่าวไปทั่วทั้งตัว
เขางัดมังกรออกมาแล้วกดหัวผมลงต่ำถูไถลำมังกรไปตามใบหน้าข้างแก้มจนรู้สึกถึงความอุ่นแล้วผมก็อดใจที่จะไล่งับมันไม่ได้เมื่อเข้าไปในปากมันคับไปหมดผมดูดมันแรงๆ
เม้มแน่นให้เขากระแทกรูดเข้าๆ ออกๆ
เขาเอามือทั้งสองข้างกดบังคับศรีษะผมโยกย้ายสะโพกกระแทกลำอย่างสนุก
เสียงเขาครางตลอดเวลาอย่างเป็นสุขมือทั้งสองข้างของผมลูบขาเขาที่เต็มไปด้วยขนขึ้นมาที่พวงสวรรค์คลึงเบาๆ ลิ้นเกี่ยวพันลำมังกรที่สาวออกๆ เข้าๆ
เสียงเขาครางออกมาว่า ‘’ไม่ไหวแล้ว’’
เท่านั้นเองเขาดันลำมังกรเข้าเต็มที่ขณะดึงหัวผมกดแนบแน่นปลายลำเสียบเข้าถึงลำคอแล้วเขาก็ฉีดพิษมังกรให้ผมกลืนกินจนหมดด้วยความหวานมัน
และก่อนที่จะปลดปล่อยมันออกทางปาก
ผมก็ดูดรีดพิษจากท่อของเขาจนหมดเกลี้ยงแล้วผมก็มารู้ทีหลังว่าเขาชื่อพลทุกวันนี้ผมยังจำวันนั้นได้ไม่ลืมเลือน…
สมัครสมาชิก:
ส่งความคิดเห็น (Atom)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น