วันอังคารที่ 4 พฤศจิกายน พ.ศ. 2557

เจ็บนี้ไม่มีวันลืม

เมื่อต้นปี ผมได้ไปเช่าห้องกับเพื่อนที่สนิทพอควรชื่อบอน เราทำงานที่เดียวกันบ่อยครั้งที่ผมและบอกชอบชวนกันไปกินเหล้าตามห้องอาหารบ้างเท่าที่มีโอกาส วันนั้นเป็นวันอาทิตย์ พอดีตรงวันเกิดเพื่อนเลยไปสังสรรค์กันที่ห้องอาหาร พอถึงเลยขอตัวกลับพร้อมกับบอน มาถึงห้องผมก็เลยอาบน้ำก่อนไอ้บอนอาบทีหลัง พออาบน้ำเสร็จผมก็เอาผ้าเช็ดตัวพันตัวเดินมานอนที่เตียงไม่รู้ว่าหลับไปตั้งแต่เมื่อไร คงเพราะเมามากไปหน่อยมารู้สึกตัวไอ้บอนเอาผ้าเย็นมาเช็ดตัวให้ อีกมือหนึ่งกูลูบๆคลำๆอยู่ที่ตรงกางเกงในตัวจิ๋วของผม ….พอถูกมือหน่อยเดี๋ยวมันก็แข็งปั๋งขึ้นมา เป็นธรรมดาของหนุ่มเปลี่ยว ไอ้บอนบอกว่า’’กูนึกแล้วไม่ผิดหวังใหญ่ไม่เบา’’ และแล้วกางเกงในก็หลุดลงไอ้บอนเพื่อนรักเอาปากไซ้จากพวงสวาทลิ้นเลียจากโคนลำไปสู่ยอดที่เปลือยหนังแล้วคาบรูดลง เล่นเอาผมเสียววาบสูดปากออกมาดังลั่น ไอ้บอมไม่หยอดแค่นั้นมันก้าวคล่อมตัวผมเอาน้ำลายทาลำเนื้อของผมชุ่มโชกก่อนที่จะหย่อนตัวลงช้าๆ ให้ช่องสำราญของมันที่อยู่ได้ลำตั้งตรงกระเดือกปลายลำของผมเข้าไปปากก็ร้อง อูยอูย ผมเองก็เสียวแปลบไปเหมือนกับมัน ที่ช่องสำราญมันกระชับแน่น….ฟิตดีอะไรอย่างนี้ ลำยาวที่มีขนาดอ้วนเกินมนุษย์ธรรมดาค่อยหายเข้าไปในกายมันเรื่อยๆแล้วก็มิด ไอ้บอนแหงนหน้าสูดปากปล่อยตัวนิ่ง มันเป็นภาพที่ผมสยิวอารมณ์ดีแท้ แล้วมันก็ยกตัวขึ้นกดลงปากครวญครางพรรณนาถึงความเอร็ดอร่อย ….ผมเองถึงจะเป็นครั้งแรกที่เข้าประตูหลัง ยังถึงกับครางตามมันไปด้วย ‘’นึกไม่ถึงจริงๆว่าจะมันย่องขนาดนี้….รู้อย่างนี้จัดการซะนานแล้ว’’ ผมปล่อยอารมณ์ให้เป็นสุข แล้วก็ปล่อยความสุขให้พุ่งใส่ในกายเจ้าบอนเต็มที่ ไอ้บอนกอดผมแน่น และเราก็หลับไปด้วยความเพลียบวกความเมา ตื่นเช้าขึ้นมา ผมก็ไม่เห็นเพื่อน เพราะมันเข้างานกะกลางวันผมเข้ากลางคืน พอกำลังจะหลับต่อก็ได้ยินเสียงเคาะประตู ทีแรกคิดว่าไอ้บอนมันลืมของแล้วกลับมาเอาแต่พอนึกถึงเรื่องเมื่อคืน ผมรู้สึกว่ามองหน้ามันไม่ติดซะแล้ว พอเปิดประตูกลับไม่ใช่ไอ้บอน กลายเป็น’’หมอดูอิสลาม’’หรือที่เรียกกันติดปากว่าหมอแขกนั่นเองหมอแขกพูดขึ้นก่อนว่า ดูดวงหน่อยมั๊ย นายดูเป็นคนมีวาสนา นายนี่มีไฝที่ของลับใช่ไหม ผมฟังแล้วก็แปลกใจเพราะไม่เคยสำรวจดูสักที ผมเดินเข้าห้องเจ้าหมอแขกก็เดินตามอย่างที่ไม่ได้เชื้อเชิญแถมพูดออกมาว่า นายลองดูซิ ถ้ามีไฝต้องรีบสะเดาะเคราะซะนะจะได้รวยเร็วๆผมรีบถอดกางเกงเพราะไม่ได้นึกอายอะไร หมอแขกบอกให้ผมนอนลงจะได้ดูชัดๆ ตอนนี้เองที่ผมอายถึงกับหลับตาเขาเริ่มจับพวงสวาทพลิกไปพลิกมา แล้วจับลำพลิกไปมาด้วย ระหว่างนั้นใจอกจะคิดไม่ได้ว่าเพิ่งเจอเหตุการณ์อันน่าประทับใจมาเมื่อคืน ลำสำราญเลยตั้งลำ ‘’นายนาย น่ารักจัง’’’ ผมรู้สึกว่ามีหนวดเครามาสัมผัสเลยลืมตามอง….’’อะไรกันเนี่ย’’ตอนนี้หมอแขกไม่มีเสื้อผ้าติดตัวเหมือนผม หน้าอกกว้างของเขาเต็มไปด้วยขนดก ผมมองเรื่อยลงไปที่กระบองขนาดใหญ่ หัวมันบานน่ากลัว ทำไมมันใหญ่ยังงี้ ผมว่าของผมบิ๊กแล้วมาเทียบกับหมอแขกของผมเหมือนมินิ ไม่มีผิดผมพยายามถอยหลังแต่สายเกินไปเสียแล้ว เขาเอาปากอมท่อนลำดูดจ๊วบ ผมสะดุ้งเฮือกที่เสียววาบและเขาก็เอามือผมไปจับกระบอกของเขาให้ดิ้นผมกำไม่มิดเลยแล้วินาทีผมลืมไม่ลงก็มาถึง เขาเอามือแยงประตูหลังผม มันลื่นเหมือนเอาอะไรมาทา เล่นเอาผมสยิวจนตัวสั่นครางออกมาไม่เป็นเสียง’’ เป็นของผมนะนาย’’ เขาจับขาของผมลอยไปติดบ่าแล้วเอาปลายกระบองยักษ์ปักเข้าประตูหลัง ผมร้องลั่นเพราะเจ็บ แต่หมอแขกก็ไม่ฟังเสียงผมเจ็บจนน้ำตาคลอ รอจนกระทั่งมันสุดหมอแขกเองก็สูดปากพล่ามว่า’’โอย….ฟิตเหลือเกิน อร่อยอะไรอย่างนี้’’ แต่ผมซิคับ คับตื้อไปหมด….หมอแขกโยกโย้ไปได้พักหนึ่งก็เพิ่มความเร็วขึ้นเรื่อยๆ แล้วกอดผมแน่นรู้สึกว่าสิ่งอื่นๆพุ่งปรู๊ดเข้าไปในร่างผมเขาชักออก ผมมองเห็นเลือดติดออกมาด้วย ผมเอามือลูบตรงทางเข้า ยังมีรอยโหว่เลือดซึมซิบๆ พอหมอแขกออกไปแล้ว ผมจับไข้ตั้งสามวัน ตอนที่ไอ้บอนกลับมา มันสารภาพผิดเรื่องเมื่อคืนให้ผมยกโทษแต่มันไม่รู้หรอกว่าเมื่อตอนกลางวันมันเกิดอะไรขึ้นกับผมบ้าง ซึ่งเรื่องนี้ก็ยังเป็นความลับตลอดมา หนึ่งอาทิตย์ผ่านไป หมอแขกคนเดิมก็แวะมาอีกพร้อมน้องชายของเขาที่ขายผ้าอยู่ที่สำเร็ง ผมมองในตาหวานฉ่ำของมันก็เข้าใจ……

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น